آنچه زامبی ها می توانند در مورد گنج يابي با ماهواره به شما یاد بدهند

از آنرو که نزدیک به سه هزاره از زندگی آن میگذرد و در همهی آن سدهها، در برابر دگرگونیهای اقلیمی و زیستبومی، آسیبهای ناگزیرانهای دیده است. با اینحال شخصیت لیلی از نظر زندگی سراسر تسلیم وی اهمیت دارد. چگونه است که این بانوی استوار توانسته در سختترین شرایط ممکن دوام آورد و همچنان شاداب و سرحال به زندگی ادامه دهد؟ نوشتار پیش رو، در ستایش این بانوی تهرانی است که سلاطین زیادی در زیر چتر گسترده سایههایش ظهر تابستان را به سرآوردهاند؛ سلاطینی که شاید در رأس همهٔ آنها ناصرالدین شاه قاجار، سلطان صاحبقران جای گرفته باشد … بهراستی که زیباتر از اُرس شهرستانک در کمتر جایی میتوان دید. کشاورزان شهرستانک از زمینهای این تپه برای کشت دیم بهره میبرند. بیشتر سکنهٔ آن تابستان را در کوهستان بهسر میبرند و فقط در اوایل زمستان به دهات خود مراجعت میکنند کوههایی که در سمت جنوب تقریباً وصل به سختسر است، عموماً به بالابند یا جوربند معروفند در آنجا باقلا و گندم و جو بمقدار کمی کاشته میشود. پوشش تالارها و دالان که هنوز کمی بجاست از تاق گهواره ای بوده است.

بلندی بنا از کف تا روی بام حدود چهار متر و نیم و تا زیر سقف سه متر و پنجاه و هشت سانتی متر و کلفتی تاق نود و دو سانتی متر است. ارتفاع این شهر حدود ۲ متر از سطح دریاهای آزاد پایینتر است. دردوره قاجار فریزر سیاح انگلیسی در سال ۱۸۲۱ و۱۸۲۲ که از اسفراین عبور کردهاست درسفرنامه خود اشاره به اسفراین میکند و از شهر قدیمی اسفراین نام میبرد که در آن دومناره و خرابه هنوز باقی است. جرج کرزن در سفرنامه اش با استناد به گزارش شخصی اروپایی که پیش از سال ۱۹۰۰م از شهر بارفروش گذر کرده مینویسد: «بارفروش شهری تجاری است که فرماندار آن نیز از بازرگانان است، تمام سکنه آن را بازرگانان، پیشه وران و منسوبان به ایشان و محلیان مرفه تشکیل میدادند، بازار وسیع این شهر یک میل طول دارد. از آبادیهای قصران خارج آنچه به نزدیکی ری واقع بوده اند بی گمان از نظر برگزاری مراسم دینی به آتشگاه بزرگ ری ، دارای آتش ورهرام ، بستگی داشته اند ، بقایای آتشگاه ری در سوی راست راه ری به ورامین در محل موسوم به تپه میل اکنون باقی است ، ولی قصران داخل و آبادیهای دور از ری قصران خارج را آتشگاه ویژه یا آتش آدران بوده است.

این آتش به دیه ها و بلوک بزرگ و شهرها اختصاص دارد. استفاده از زیورآلات زینتی به موتیف های مار در دنیای معاصر نیز رواج دارد . در میان مرتفعات آن حدود ، این نقطه تنها محلی است که از آنجا آبادیهای بیشتری از دیه های قصران پیداست ، و بر دره های بزرگ آن حدود همچون دره ی شهرستانک در باختر و دره آهار و ایگل و اوشان در جنوب خاوری و دره ی میگون در خاور مشرف است ، و کوه دماوند و چکاد توچال و رشته های کوه کلوم بستک و گاجره و کسیل از آنجا به خوبی نمایان است. از نظر تاریخی ناحیه ای بزرگ و کوهستانی است و در شمال جلگهٔ ری قرار دارد و سرزمینی است که محدوده ای از خاور به باختر میان کوه دماوند تا طالقان و از جنوب به شمال میان شهر ری باستان تا مرز مازندران را دربردارد و تهران پایتخت ایران که اکنون بدین پایه از اعتبار و عظمت رسیدهاست در گذشته بخشی کوچک از قصران بهشمار میآمدهاست و خود قصران نیز یکی از شهرستانهای عمدهٔ ری قدیم بودهاست. بر اساس این داستان، کیس و لیلاکس که در معبد خورشید و زیر نظر موبد بزرگ ایشتار تحصیل میکردند دلباخته یکدیگر شده و عشق زمینی راه را بر عشق به آفتاب بست.

در جنوب خاوری آتشگاه در فاصله چهار کیلومتری به خط راست ، در میان دره ای خرم و مصفا و باغهای سرسبز فرخ بخش ، آثار و بقایا و رسوم و آبادیی کهنه و قدیمی به چشم میخورد ، که آن را اکنون به سبب خوشی و گوارایی و خنکی آبش «شکراب» نامند ، که به شوندهایی که در همین بحث خواهد آمد به عهد باستان به آتشگاه وابسته بوده و «ارنگیز» یا «ارنگیزان» نام داشته است ؛ و به دوره اسلامی نیز هم اکنون بقعه پنج تن از سادات و امامزادگان مدفون در آنجا است. ابعاد کل این بنای مربع شکل ده متر و نود و پنج سانتی متر در نه متر و نود سانتی متر است ، که در اصل دو اشکوبه بوده است ، ولی آنچه اکنون مشهود است بقایای دو تالار و یک دالان از اشکوب نخست است. پهنه ای که آتشگاه بر روی آن ساخته شده است به شکل چهارگوش است که هر وجه آن نزدیک به 10 متر و شیب آن از جنوب به شمال نزدیک به 1.80 متر است که از مصالح فشرده ی سنگ و ملاط گچ شیب را پر کرده اند ، و همه ی بنا نیز با همین مصالح ساخته شده است.